...

ik weet nog
hoe je me
vertelde.
over de dood,
en zo.

over hoe
je
al gaat het
niet meer
hoe je
doorgaat.

ik heb je
nog nooit zo
graag gezien
als toen.

<3

die maandag, paranoia. het vertekenen van schrift, opvatten van woorden. onderhuids gek worden maar toch net niet - de verschrikkelijk pijnlijke liefde, die alles opslorpt. leven, maar op de rand van de ruis.


l'amour, c'est un catastrophe.

de dinsdag in verlangen. gedachten als treinen die voorbijschieten, zij die fluisteren in mijn oor. het gek worden, nog eens herhaald, enkel vluchtiger. het verhaal, nog eens verteld. het lichamelijke wachten, slapen in volmondige stilte.

le désir dans ton mots, l'envie dans ton voix...

houden van woensdag, felgekleurd de dag doorleven. de liefde in zijn puurste vorm. gelukkig zijn, in de volle betekenis. fladderend door de straten gaan, en tonen ik ben hier. weggaan kan morgen.

je l'ai vu, les papillons. l'espoir. les étoiles.

teleurstelling en donderdag. het doodgaan. het kapotgaan, erover nadenken, en toch nog kapotgaan. het eindstation zien in de verte, zonder het ooit te bereiken. de gedachte dat de dromen versnipperd zijn. en het gebroken glas zien vallen.

i caille. ici, dans les rêves, dans tes yeux. il caille.

morgen vrijdag. overmorgen jij. onvoorspelbaar als ze zijn, zie ik niet wat er komt. het doodgaan, misschien, of de liefde. onze liefde, zij die niet overgaat.
een jaar. een jaar heb ik gewacht.
brand jezelf nu maar op mijn geheugen.

ik zie je overal, in de banken van het park, de gezichten die de wereld waarnemen, zelfs in het lezen van je onbegrijpelijke tekens. we kunnen ons dit niet veroorloven, dit gedrein. het waanzinnige spel dat we spelen, de inzet is te hoog.

don't you want to hold me baby?

ik zie je overal, terwijl ik er gek van word. zeg me wat je denkt. wat er in het weggerotte verdriet omgaat. waar denk je aan als je mijn naam noemt? zie je mij als je aan de liefde denkt? nee, het hoeft niet. hou het voor jezelf. hou het voor wanneer je geen troeven meer achter de hand hebt, en je in deze hoeken geduwt word.

disappointed,

ik zal het je zeggen. ik hou van je. elke moment word aan jou gespendeert. het wachten op een antwoord van deze ongestelde vragen laat me geen keus meer. ik wil het naar je schreeuwen. naar je huilen. ik wil het je vertellen.

going crazy.

...

de wind vertelt me zwarte verhalen. hier kom ik tot rust. hier ga ik ten onder. hier ga ik eraan kapot.

blijven lopen, tot ik val, tot ademhalen niet meer nodig is. en dan blijven vallen.

er is genoeg stilte voor ons beide. dit hoeft niet langer dan een ogenblik te duren.

in vlagen zie ik het niet meer. deze plaats kent me, hier schreeuw ik mijn geheimen tegen de wind in. ik vertel mijn dood in poëzie en woorden die niet gesproken werden.

flarden tekst. ik vat ze niet.
*

pseudodood

*

dichter ben ik nog nooit geweest bij deze grenzen. facinerend... bijna dan.

ga nu maar weg.
mijn gedachten moeten slapen. paranoia is bijna tastbaar. langzaam aan het afglijden naar ingebeelde krankzinnigheid. ze komen me halen

de tijd... stop laat me los nu.

te laat. het is al te laat. ben ik al kapot?

nee. misschien.

inside this chaos... ...i stand alone.

game. over.

so, there you are. i saw you coming from here. i heard you think my name out loud. have you finally realised this is the only way? it's you or me now. no-one can do this for us.

and the storm wouldn't go over, and the sun in all it's glory had to bend for this kind of darkness that wasn't made for my eyes to see.

is this just a story? a game of our minds. or is it more. is it the battle we've been programmed for for all our lives? is it a choice that is allready made, or do we have to find a own way in this chaos of taughts?

i'll meet you in the eye of the storm. i'll see you there being torn apart by anything at all, by secrets that were never suppose to be secrets, by screaming of something more than human, or maybe even whispering that is as human as can be.

this was over years ago. only we didn't noticed it just yet. none of us has survived. it's a game that can't be won.
finally we know.

tough lovers be lost, love shall not

and new love was born, underneath the guitarchords that colored the sky. no kiss, no names, no sleepy sundaymornings. just a look, made of what may have been lies but holds what connects us above everyone else. stars where made here. it's the place where we've all been before we died. the unknown, see but no land. where the sound in all it's simplicity bonds with the air and spreads into my body. it ain't blood running trough these veins. it's passion in its purest form that makes my sentences intence like fire in his eyes. wherever we've been in life, this is where we're supposed to be, chasing sunshinedust, our cigarettes glowing in the night.

and then the ocean divided what was just born - american summerlove. and so sunshine would fade and home would get closer, like it could feel you're allmost there. and so it would die what we once had. it could be still glowing on the place we once were. i could've walked endlessly underneath those stars. all alone in the dark sand.

bye charlie
bye summer
i hope to see you once the storm is over.

vuurvliegjes

ben je daar? kom heel even gedag zeggen. de wereld draait nog door morgen. het gras bloeit nog,waneer je me een blijk van herkenning geeft, ookal is het een snelle kijk die verraad hoe we vroeger passie voelden oplaaien met de zelfde ogen in dezelfde ruimtes, wat nu eeuwen geleden kan geweest zijn. hoe kan het zo veranderen. vandaag zie ik je weer, ookal raken je lippen demijne niet meer als ooit.vandaag, een moment en duizend leugens die in je groene ogen fonkelen als de sterren die we leken te bezitten. we weten beiden dat het voorbij is. we voelen het branden in elke kus die niets betekend, we kunnen het proeven op elkanders huid. de tranen die voor je gevallen zjn zijn inmiddels gestold, al prikt het nog als ik naar je kijk. al brand je glimlach niet meer in mijn nek, ik ken je nog.

de zomer kan nu niet lang meer op zich laten wachten.
kijk, de wolken schuiven al