ik ben op. het is genoeg geweest. ik ben te moe om nog meer te strijden. te moe om nog verder mijn demonen uit mijn leven te bannen. mijn koningkrijk is gevallen, met de geur van dood nog in de vergane gangen. ik heb zin om het uit te schreeuwen. om te gillen, smeken, bidden voor rust in mijn hoofd, voor ruimte om mijn gedachten te kunnen ademen. elke letter, elk geluid, gemaakt door een ander wezen dan ikzelf, is te veel. ongepast, als tranen bij een clown. ik wil geen tijd meer stelen om te vechten voor wat ik waard ben. ik wil geen herinneringen maken die als zoete leugens glimlachende pijn kennen. ik haat het feit dat ik alweer mijzelf heb laten gaan, mijn vrijheid op de waagshaal gezet heb, en dat alweer mijn vleugels afgenomen worden. ik zie je nog staan, ver genoeg om me niet meer te hoeven horen. om mijn hartslag niet meer te hoeven voelen. ik laat je winnen deze keer. schiet me neer, maar doe het snel. laat me niet eeuwig wachten op de waarheid. laat me niet alleen in deze stilte voor de storm. geef me mijn vrijheid terug, in een snelle pijn van bloed en tranen.
en liefste, ga dan maar.
weet dat ik van je hou
we hoeven niet te vertellen aan elkaar
alles wat je zeggen wou.
<3
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten