ik zie je overal, in de banken van het park, de gezichten die de wereld waarnemen, zelfs in het lezen van je onbegrijpelijke tekens. we kunnen ons dit niet veroorloven, dit gedrein. het waanzinnige spel dat we spelen, de inzet is te hoog.

don't you want to hold me baby?

ik zie je overal, terwijl ik er gek van word. zeg me wat je denkt. wat er in het weggerotte verdriet omgaat. waar denk je aan als je mijn naam noemt? zie je mij als je aan de liefde denkt? nee, het hoeft niet. hou het voor jezelf. hou het voor wanneer je geen troeven meer achter de hand hebt, en je in deze hoeken geduwt word.

disappointed,

ik zal het je zeggen. ik hou van je. elke moment word aan jou gespendeert. het wachten op een antwoord van deze ongestelde vragen laat me geen keus meer. ik wil het naar je schreeuwen. naar je huilen. ik wil het je vertellen.

going crazy.

...

de wind vertelt me zwarte verhalen. hier kom ik tot rust. hier ga ik ten onder. hier ga ik eraan kapot.

blijven lopen, tot ik val, tot ademhalen niet meer nodig is. en dan blijven vallen.

er is genoeg stilte voor ons beide. dit hoeft niet langer dan een ogenblik te duren.

in vlagen zie ik het niet meer. deze plaats kent me, hier schreeuw ik mijn geheimen tegen de wind in. ik vertel mijn dood in poëzie en woorden die niet gesproken werden.

flarden tekst. ik vat ze niet.
*

pseudodood

*

dichter ben ik nog nooit geweest bij deze grenzen. facinerend... bijna dan.

ga nu maar weg.
mijn gedachten moeten slapen. paranoia is bijna tastbaar. langzaam aan het afglijden naar ingebeelde krankzinnigheid. ze komen me halen

de tijd... stop laat me los nu.

te laat. het is al te laat. ben ik al kapot?

nee. misschien.

inside this chaos... ...i stand alone.